Frits en Henk verenigd

Zijn Frits Barend en Henk van Dorp weer bij elkaar? Gaan ze weer voor Vrij Nederland over sport schrijven? Of komen ze op televisie bij RTL4 terug met hun discussieprogramma? Niets van dit al! Frits is de Middelburgse ondernemer Frits Caljouw (72). Henk is oud-wielrenner Henk Faanhof. Wat beiden met elkaar te maken hebben lees je in dit verhaal.

Frits Caljouw (foto Arnold Parre).

Naambordje

Frits: “Mijn vrouw en ik hebben een appartement in de Westerstraat in Amsterdam, in de Jordaan. Ik liep een half jaar geleden door onze straat en zag op een naambordje de naam Faanhof staan. Ik moest denken aan de Nederlandse etappewinnaar uit de jaren vijftig. In trance, zonder na te denken, belde ik aan, ik bedacht me geen moment. Als beloning verscheen in het raam de toen 92-jarige Henk Faanhof. Een krachtige kop met dito stem. Alleen: naar beneden komen was geen optie omdat het met die trappen en een rollator moeilijk zou worden.”

Henk Faanhof in het raam van zijn woning in Amsterdam (foto Frits Caljouw).

Strandtenten

Vanaf de straat ontspon zich een discussie. Frits vertelde altijd de Tour te volgen. Jaar in jaar uit. Zelf fietsen of sporten kwam er niet van, omdat Frits een aantal strandtenten exploiteerde. Frits: “Mijn vrouw Corry en ik maakten werkweken van honderd uur. We exploiteerden vier strandtenten tussen Vrouwenpolder en Domburg. Die zijn verkocht.” Hun beide zoons zijn in de voetstappen van hun ouders getreden. Zij exploiteren nu onder meer de ‘Jonge Johannes’ in Serooskerke. De strandtenten waren bekend bij de Duitsers. Alle seizoenen wisten onze oosterburen de strandtenten te vinden. Frits zegt dat hij in een soort Rudi Carrell-Duits zijn gasten te woord stond.

Doorbraak

Henk Faanhof vertelde dat door diezelfde Duitsers zijn wielercarrière een deuk kreeg. Door de oorlog waren er geen wedstrijden. “Ik heb al die jaren geen racefiets aangeraakt. Pas na de oorlog kon ik doorbreken. In 1948 vertegenwoordigde ik Nederland op de Olympische Spelen van Londen. In 1949 werd ik wereldkampioen bij de amateurs. Dat was in Kopenhagen.”

Frits: “Ik herinner je nog van de Tour in 1954.” Henk: ”De start was voor het eerst in Nederland, in Amsterdam, in het Olympisch stadion. Met ploeg- en stadsgenoot Hein van Breenen, bijgenaamd ‘IJzeren Tarzan’, heb ik toen nog een grammofoonplaat ‘Op mijn fietsie’ opgenomen. De baten gingen naar het Koningin Wilhelmina Fonds. In diezelfde Tour won ik de 350 kilometer lange etappe naar Bordeaux. De aankomst was op de wielerbaan. In dat jaar werd ik 47ste in het Algemeen Klassement. In 1952 werd ik 76ste. In 1951 ben ik uitgevallen. In die tijd reden we als landenteams. Mijn ploegleider was Kees Pellenaars. Ik heb goede herinneringen aan Frankrijk. Komen er veel Fransen naar Zeeland, zeker nu de Tour in 2015 op Neeltje Jans eindigt?”

Zeeuwse kust

Frits: “De volgers van de Tour komen. Maar niet de Franse toerist. Die is chauvinistisch en komt het eigen land niet uit. Wel ontdekt een toenemend aantal Belgen de Zeeuwse kust. Vanuit Gent en Mechelen ben je sneller aan de Zeeuwse kust dan in Oostende. Dan moet je de E-40 nemen die overbelast is. En als beloning staan alle parkeerplaatsen in Oostende vol. In Zeeland heb je tenminste nog de ruimte.”

Sprinter/zanger

Faanhof: “De laatste keer dat ik in Zeeland was, is pakweg zo’n 10 jaar geleden. Ik was eregast bij de perspresentatie van de DELTA Profronde. Ik was daar met pianist en wielerliefhebber Tonny Eyk. Slechts weinigen weten nog dat zijn zoon Patrick in 1990 de Ronde van Midden-Zeeland won. Ik zong met begeleiding van Tonny het nummer ‘My Way’. Ik ben een groot fan van Frank Sinatra. Op veel wielergala’s ben ik als zanger opgetreden. Ik vond het dan leuk om als sprinter/zanger te worden aangekondigd. Wie is jouw favoriet?”

Lance is de allergrootste

Frits: “Laat ik me beperken tot de sport. Mijn favoriet was en is Lance Armstrong. Hij heeft nu wel de hele lading stront over zich heen gekregen. Maar je moet dat zien in het licht dat iedereen in die periode stimulerende middelen gebruikte. Hoge bomen vangen veel wind. Wat hij voor de bestrijding van kanker heeft gedaan mag ook niet uitgevlakt worden. Zijn autoritaire houding naar zijn collega renners heeft hem de das omgedaan. Ik ken de verhalen. Maar ik blijf bij mijn standpunt dat Lance de allergrootste is geweest.”

Fietsenwinkel met reputatie

Henk Faanhof: “Het is goed een uitgesproken standpunt te hebben. Ik ben lijstduwer geweest voor de lokale partij Mokum Mobiel. We waren tegen het gemeentelijk parkeerbeleid en voor het behoud van mobiliteit. Dan is de fiets het middel bij uitstek. Ik heb altijd gefietst. Nu laat mijn gezondheid dit niet meer toe.”

Dat is niet verwonderlijk voor een oud beroepsrenner die op gewijde grond woonde. In dezelfde Westerstraat was de fietsenwinkel van het merk RIH gevestigd. Ooit is deze zaak begonnen door de gebroeders Bustraan. Zij bouwden fietsen. Met name de baanfietsen hadden een grote reputatie. Peter Post, onze Keetie Hage maar ook Leontien van Moorsel behaalden successen op een RIH. Faanhof vertelde dat hij vaak in de werkplaats kwam. Als wielrenner heb je immers een zwak voor het materiaal.

Het iele naambordje in de Westerstraat in Amsterdam (foto Frits Caljouw).

Monumentje

RIH is uit de straat verdwenen en ook Henk Faanhof is er niet meer. Frits las zijn overlijden in Het Parool. Als hij naar zijn appartement in de Westerstaat loopt, komt Frits automatisch langs de oude woning van Henk Faanhof. Het ielig bordje met zijn naam hangt er nog. Frits: ”Ik zie het als een monumentje voor Henk. Ik moet dan ook terugdenken aan het bijzondere gesprek: ik op straat, Henk uit het raam hangend. Op het einde van ons gesprek kreeg ik nog zijn visitekaartje met onder meer zijn 06-nummer. Hij was ervan overtuigd dat we elkaar nog wel eens zouden zien.”