Verdronken Zwarte Polder
Een dijkdoorbraak zorgde dat de Zwarte Polder, aan de kust van Zeeuws-Vlaanderen nabij Nieuwvliet, in 1802 ‘verdronk’. Tegenwoordig stroomt de zee nog steeds in en uit de Verdronken Zwarte Polder.
Verdronken Zwarte Polder (Erfgoed Zeeland).
Dynamisch natuurgebied
De Zwarte Polder dateert van 1623 en was circa 128 ha groot. Na de overstroming werd in 1829 weer een deel herdijkt: dat is nu de naastgelegen Herdijkte Zwarte Polder, sinds 2005 eveneens natuurgebied. Dit afwisselende gebied, met strand, duin en struweel is een leefgebied voor veel kust- en weidevogels en maar liefst 200 wilde plantensoorten.
Kaart Verdronken Zwarte Polder (Atlas Jacob Kuyper, 1865).
Het in- en uitstromende zeewater in de Verdronken Zwarte Polder vormde geulen in de voormalige akkers en zette klei en slib af. Hier is een hoog opgewassen schor ontstaan. De wind zorgde ervoor dat de restanten van de dijk overstoven werden door zand. Zo ontwikkelden zich de duinen aan de zeezijde. Daarop hebben zich in de loop van de tijd struiken gevestigd, zoals de besdragende soorten vlier, duindoorn, wilde liguster en egelantier. Deze bessen zijn voedselbron voor tal van vogelsoorten en bieden uitstekende nestgelegenheid voor bijvoorbeeld nachtegaal, grasmus en ransuil. Andere vogels die zich thuis voelen in dit gebied zijn onder andere de scholekster, kievit en bergeend.
Herdijkte Zwarte Polder (Erfgoed Zeeland).
Van zilt naar zoet
Via de slufter, de opening in de duinenrij, komt de zee nog steeds het gebied binnen. Jaarlijks worden zo vele kubieke meters zand in het gebied gedeponeerd. Het schor hoogt hierdoor in snel tempo op en dat leidt er weer toe dat het gebied nog maar spaarzaam overstroomt. Een geleidelijke verzoeting van het gebied is het gevolg.
De dijk die de grens vormt tussen de Verdronken en Herdijkte Zwarte Polder is in 2010 versterkt in het kader van het dijkverzwaringsproject ‘Zwakke Schakels’. Tevens is de sluftergeul uitgediept en met het vrijkomende zand is de dijk ingepakt in glooiende duinen. Met het uitdiepen van de geul werd de verzanding ervan tegengegaan.
Bron: Het Zeeuwse Landschap.