Camping Napoleonhoeve in Breskens

Op de plek waar Napoleon eens een fort liet bouwen, verrees in 1952 een camping. De Napoleonhoeve in Breskens is inmiddels gesloten en het terrein gaat op in Natuur Vakantiepark Waterdunen.

Keizerlijke buste

Net ten westen van Breskens was de Napoleonhoeve een van de oudere campings in de regio. Deze camping lag op de plaats waar Napoleon omstreeks 1810 een fort liet bouwen. De sluitstenen boven de oorspronkelijke toegangspoort van het fort zijn bewaard gebleven, de ene gemerkt met een N, de andere met het jaartal 1813. Aanvankelijk werden ze op het erf van de in 1875 door Abraham Luteijn gebouwde boerderij Napoleonhoeve opgeslagen. Later stonden ze bij de ingang van de Napoleonhoeve. De keizerlijke buste is van veel recentere datum.

Napoleonhoeve in 1985 (ZB, Beeldbank Zeeland, foto W. Helm).

Napoleonhoeve in 1985 (ZB, Beeldbank Zeeland, foto W. Helm).

Modernisering

In 1952 verwelkomden Abraham Cappon en zijn vrouw Lena Levina Flikweert de eerste campinggasten op hun camping Napoleonhoeve. Op een strook gras, evenwijdig aan de dijk, hadden ze enkele oude treinstellen en eenvoudige zomerhuisjes geplaatst. Meer was er in eerste instantie niet nodig. Nieuwsgierige koeien waren de directe buren. In de loop van de daaropvolgende jaren werden de voorzieningen uiteraard aangepast aan de eisen van de tijd. Trekkershutten, een overdekt zwembad, een supermarkt, een café-restaurant. De voorzieningen op het ruim 13 hectare beslaande bedrijf bleven bij de tijd.

Panorama van de kustlijn van Napoleonhoeve en vuurtoren richting Breskens in 1992 (ZB, Beeldbank Zeeland, foto Slagboom en Peeters).

Panorama van de kustlijn van Napoleonhoeve en vuurtoren richting Breskens in 1992 (ZB, Beeldbank Zeeland, foto Slagboom en Peeters).

Historische grond

De fortificaties die Napoleon op de plek van de latere camping liet bouwen waren bedoeld om de vaarweg naar Antwerpen te kunnen controleren. In 1859 werd het fort bij Koninklijk Besluit opgeheven en in de daaropvolgende jaren gesloopt. Op het campingterrein liet het oude fort zich nog gelden. De groengordel rond het stacaravanterrein was geplant op de gedempte fortgracht. De drassige grond was voor niets anders geschikt, met het resultaat dat de gracht traceerbaar bleef. Ook de hoogteverschillen op het campingterrein verraadden oude wallen en grachten. Tijdens archeologisch onderzoek op de locatie zijn resten gevonden van een beerput, een gracht en het ravelijn van het fort.