Begraven in Hulst

Oude begraafplaatsen zijn vaak een oase van rust. Zo ook de omvangrijke algemene begraafplaats aan de Glacisweg in Hulst. Direct buiten de oude vesting gelegen, biedt deze dodenakker de bezoeker de mogelijkheid om de hectiek van het dagelijkse leven even achter zich te laten.

Rijk en arm

Begraven en begraven worden, herdenken en herdacht worden. Hier, op deze plek ontkom je er niet aan; even stilstaan bij de sterfelijkheid van de mens. Al ruim honderdvijftig jaar worden aan de Glacisweg de voorouders van menig Hulstenaar aan de aarde toevertrouwd. Rijk dan wel arm, velen vonden in deze grond hun laatste rustplaats: in een eigen graf, een familiegraf of in een algemeen graf. Afkomst, status en persoonlijke rijkdom bepaalden veelal de grafvorm en de verschijningsvorm van de grafsteen of het grafmonument. Dit is dan ook zichtbaar op het oudste gedeelte van de begraafplaats.

De monumentale praalgraven zijn gelegen achter een fraaie rij sierkersen.

Imposant toegangshek

Het oudste gedeelte van de begraafplaats ligt er, komend vanaf de ingang van de Glacisweg, wat verloren bij. Het overdadige groen onttrekt veel aan het oog. Maar dichterbij gekomen blijkt dat deze graven in de oorspronkelijke opzet juist op een prominente plaats zijn gelegen. Dit is niet verwonderlijk, aangezien de oorspronkelijke entree in de Zoutestraat is gelegen. Hier biedt een imposant toegangshek nog steeds toegang tot de begraafplaats. Het hek bestaat uit twee bakstenen pijlers met hardstenen vazen als bekroning. Een rijkversierd smeedijzeren hekwerk completeert het monumentale geheel.

Aan de Zoutestraat bevindt zich het monumentale toegangshek van de begraafplaats.

Monumentale grafzerken en bomen

Het is echter niet alleen het toegangshek, dat voornaamheid uitstraalt. In het oude, negentiende-eeuwse gedeelte bevindt zich een grote verscheidenheid aan stenen, kruizen en obelisken. Veel van deze hardstenen grafmonumenten zijn voorzien van Christusbeelden, rijkversierde ornamenten en kleine objecten. Ze verwijzen voor het merendeel naar het christelijk geloof en de sterfelijkheid van de mens. Behalve deze grafzerken en –monumenten, trekt ook de bomenlaan met sierkersen de aandacht. Langs deze laan zijn de oudste graven gelegen.

Jezus draagt zijn kruis naar Golgotha. Een van de vele zerkafbeeldingen.

Herstel en onderhoud hard nodig

Zeker het oudste gedeelte van de begraafplaats heeft een hoge cultuurhistorische waarde. Het geheel ziet er harmonieus en sfeervol uit. Bij een nadere beschouwing blijken echter diverse dekstenen gebroken en/of van hun plaats gekomen. Ook zijn onderdelen van grafmonumenten losgeraakt, zoals medaillons en kruizen. En overal woekert het mos. Dit alles maakt dat herstel en onderhoud van deze graven hard nodig is. De kosten van deze werkzaamheden zijn echter aanzienlijk. En daarbij moeilijk te verhalen op de nabestaanden. Het behoud van dit stukje funerair erfgoed is momenteel dan ook vooral afhankelijk van de inzet van vrijwilligers.

Naschrift

Bij een bezoek aan de begraafplaats in februari 2015 is gebleken dat de beeldbepalende sierkersen gekapt en verwijderd zijn. Terugplant is door de gemeente achterwege gelaten. Hierdoor heeft dit gedeelte van de begraafplaats veel van haar oude luister verloren.