Kinderpot uit de kast
door Henk HendrikseIn 1962 vonden arbeiders in Sint Anna ter Muiden aan de rand van het kerkhof een kookpot. Hierin troffen ze de resten van een kindje aan. De burgemeester meldde de vondst aan de Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek (ROB), waarna een opgraving volgde. Daarbij werd nog een pot met resten van een kindje gevonden. Ook troffen de opgravers beschilderde grafkelders aan, en een uniek beeldje van kalksteen met de voorstelling van Eva.
Ongedoopte kindjes
Kinderpotten, zoals we ze tegenwoordig noemen, bevatten de resten van vermoedelijk doodgeboren kindjes. Zulke zuigelingen waren nog ongedoopt en volgens de leer van de katholieke kerk kon een ongedoopt kindje niet op het kerkhof worden begraven. De stoffelijke resten werden dus zo dicht mogelijk bij de gewijde grond van het kerkhof ter aarde besteld. Ook uit het verdwenen Walcherse dorp Welzinge is een kinderpot bekend.
In de kast
Na de opgraving belandde een van de potten uit Sint Anna in het Belfort in Sluis. De andere vondsten uit de opgraving bleven achter in Sint Anna ter Muiden. Tot 2015 namen we dan ook aan dat ze verloren waren gegaan. Toen de kerk van Sint Anna werd overgedragen aan de stichting Boei, maakte een diaken van de Protestantse Gemeente Zuidwesthoek in Sluis het Zeeuws Archeologisch Depot van Erfgoed Zeeland opmerkzaam op zakjes met archeologische vondsten, die zij had aangetroffen in een kast in de kerk.
Uit de kast
Dankzij deze opmerkzaamheid en handelend optreden konden de vondsten uit de opgraving van 1962 eindelijk overgedragen worden aan het Zeeuws Archeologisch Depot van Erfgoed Zeeland. Tot grote verrassing aldaar bleek tussen de scherven van een kookpot uit de eerste helft van de vijftiende eeuw een kluit grond te liggen met wat botjes erin. In de daarna gezeefde grond bleken nog meer botjes te zitten. Na meer dan een halve eeuw was de ‘verloren’ kinderpot weer terecht! De pot is zo goed mogelijk hersteld, met het oog op expositie in het Belfort in Sluis.