Van fort tot bar-dancing
Op de hoek van Boulevard de Ruyter en de Coosje Buskenstraat was altijd wat te doen. Althans, voordat in 1978 het huidige appartementencomplex werd gebouwd. De dijk daar bestaat al zeker zevenhonderd jaar.
Verdedigingswerken
Eind 1500 werd er door de toenmalige heer van Vlissingen (Philips van Bourgondië) opdracht gegeven om de stad te versterken met aarden wallen aan de landzijde en wallen met muurwerken aan de zeezijde. Naast de bescherming tegen vijandelijke aanvallen vanuit zee moest ze ook weerstand kunnen bieden aan het geweld van de zee zelf, in tijden van storm en springvloed.
In de geschiedenis van deze hoek komen geen grazende koeien, ruisende wouden of landelijke vergezichten voor. Het is de geschiedenis van de stad zelf, van wonen, werken en recreëren, van oorlog en vrede, van storm, springvloed en overstromingen. Het was het meest noordwestelijke puntje van de stad en bood daarom de beste mogelijkheid om binnenkomende schepen te ontdekken, alarm te slaan en ze zo nodig te beschieten. Logisch dat er tot het begin van de 19de eeuw geen echte woonhuizen waren te vinden.
Wonen en recreatie
De eerste bouwwerken waren daarom vooral fortificaties, kazernes en bunkers. In de Franse tijd werden er in de dijk kazematten aangelegd om de Engelse schepen te kunnen aanvallen vanuit een optimale dekking. In de loop van de negentiende eeuw dacht men steeds minder vaak aan oorlog voeren. Tijd voor andere gebouwen dan verdedigingswerken. Gebouwen die bestemd waren voor wonen en recreatie. Zoals de Sociëteit Unitas, die in 1897 werd gebouwd. Vanaf 1924 werd het verhuurd aan de Vlissingse vrijmetselaarsloge L‘Astre de l’Orient. De locatie beviel blijkbaar goed, want nog geen twee jaar later kocht de loge voor een bedrag van 10.300 gulden het hele gebouw.
Van sociëteit tot bar-dancing
Gedurende het eerste oorlogsjaar 1940 werden de ondergrondse gangen opengebroken om dienst te gaan doen als schuilkelders. De vrijmetselaars hebben er tot 1941 hun activiteiten kunnen ontplooien. In dat jaar moest men stoppen en werden het gebouw en alle bezittingen in beslag genomen door de NSB. Die gebruikte het vanaf 1941 als groepskringhuis. In datzelfde jaar werd het door een bombardement zwaar beschadigd. Na de oorlog werden de restanten van de Sociëteit gesloopt, om plaats te maken voor hotel-restaurant Delta, dat vooral bekend is geworden als startpunt voor rijexamens. De vrijmetselaars mochten zich inmiddels weer eigenaar noemen en zouden het in 1972 verkopen aan een ondernemer uit Koudekerke. Deze gaf het pand een nieuwe bestemming en begon een bar-dancing onder de naam De Hooischuur.
De nieuwe uitgaansgelegenheid zorgde voor veel lawaai en drukte, vooral op de late avond en dat leidde tot protesten van de omwonenden. Er waren zelfs huiseigenaren in de nabije omgeving die hun huis te koop zetten. De Hooischuur heeft daarom niet lang bestaan en in 1977 werd het inmiddels dertig jaar oude gebouw gekocht door de firma Storimans uit Tilburg. Deze wilde het vervangen door een complex van 21 luxe appartementen. En daarmee begint de geschiedenis van het huidige gebouw die vrij rustig was. Tot nu toe dan.
Literatuur
Peter van Druenen, Vissers, Kapers, Arbeiders; Vlissingen 700 jaar stadsrechten, Vlissingen 2015.