Het DNA van Zeeland: De Scheldestaking – Herbert Sepers en Peter Feij

Scheepswerf De Schelde was de trots van Vlissingen. De hele stad liep uit als een schip van de helling gleed. En het bloeiende bedrijf gaf volop werk. De meeste arbeiders stonden met liefde dertig, veertig, vijftig jaar aan de machines, tot de neergang van de scheepsbouw inzette.

De werf bood, zoals zoveel grote bedrijven in de jaren na de Tweede Wereldoorlog, opleiding, huisvesting, gezondheidszorg en dus houvast. De Schelde vormde een sociale cohesie voor de Vlissingers. Maar het bedrijf had ook een keerzijde. De bazencultuur en het klassenverschil hebben lang hoogtij gevierd in Vlissingen. De sociale omstandigheden waren niet altijd optimaal. Opklimmen in een functie was bijna onmogelijk, de hiërarchie was groot.

In de jaren zeventig en tachtig is er veel gestaakt: voor een eerlijkere functie-indeling, vóór meer loon maar ook tegen de gedwongen fusie met de Rotterdamse Droogdok Maatschappij en scheepswerf Verolme en de daarmee gepaard gaande ontslagen. Toen het RSV-concern in 1983 failliet werd verklaard, kon De Schelde door inspanning van buitenaf, en door het veiligstellen van marinematerialen en opdrachten, zelfstandig verder. Niet dat de problemen toen van de baan waren, zoals OR- voorzitter David de Leeuw zegt: ’De salamiperiode brak aan, steeds ging er ergens in het bedrijf een plakje van af’. De orderportefeuille was niet meer dik gevuld en het bedrijf kromp langzaam in.

In de serie ’Zeeuws DNA in oral history’ zijn veertien video’s gemaakt die aan de hand van oral history een indruk geven van de identiteit van de Provincie Zeeland. De serie is een initiatief van het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk. Deze video kwam tot stand in samenwerking met het Zeeuws Maritiem MuZEEum in Vlissingen.