De Heerenkeet bij Moriaanshoofd

Schouwen-Duiveland was al ruim voor de aanleg van dammen en bruggen na 1953 een toeristische trekpleister. In een grijs verleden natuurlijk vooral voor de gegoede burgerij, die zich een uitstap naar een eiland kon veroorloven. De Heerenkeet aan de Schouwse zuidkust, bij het gehucht Moriaanshoofd, herinnert in elk geval in naam aan die tijden.

De Heerenkeet bij Flaauwers, voor de laatste verbouwing (Erfgoed Zeeland).

De Heerenkeet bij Flaauwers, voor de laatste verbouwing (Erfgoed Zeeland).

Ansichtkaart

Het café-restaurant ligt bovenop de dijk. Vanaf het terras gezien levert zowel de stormvloedkering als de Zeelandbrug een levende ansichtkaart op. Pal voor de deur ligt het oude vluchthaventje, dat bekend staat onder de naam Flaauwers. Iets verderop is een ’s zomers en ook ’s winters gebruikt duikplateau. Flaauwers was tevens een bietenhaven. Het weegbrughuisje op het haventerrein is een stille getuige. Aan de binnenkant van de dijk liggen de Flaauwers- en Weversinlagen, een aantrekkelijk gebied voor vogels en vogeltoeristen.

De inmiddels ook weer verbouwde Heerenkeet bij Moriaanshoofd op Schouwen-Duiveland stamt van net na de Tweede Wereldoorlog. Op dezelfde plek stond al sinds eind achttiende eeuw een etablissement, waar waterschapsbestuurders vergaderden.

Keet

In 1763 was sprake van een nieuwe ‘keet bij Flaauwers’, wellicht in verband met plannen voor de aanleg van een dam aan Flaauwers. Deze ’s Lands Keet deed dienst voor opslag van materialen en als vergaderruimte van het waterschap. De keet was ook vertrekpunt voor inspectietochten langs de zuidkust en bleef tot 1783 in gebruik.

De Heerenkeet tijdens de watersnoodramp in 1953 (ZB, Beeldbank Zeeland).

De Heerenkeet tijdens de watersnoodramp in 1953 (ZB, Beeldbank Zeeland).

‘Zoeteltente’

Inmiddels was er een nieuw lokaal gebouwd: na veel getouwtrek over de precieze plek kreeg herbergier Pieter Braber uit Renesse in 1763 toestemming een ‘zoeteltente’ op de dijk te plaatsen. Omstreeks 1852 werd de keet de vaste vergaderplaats voor de dijkgraven, de Heeren van Schouwen. Daarmee is de naam, die in 1914 officieel werd, verklaard. In 1943 werd het café gesloopt, in 1948 herbouwd. Het mooiste plekje van Schouwen, vinden nog steeds vele toeristen en streekbewoners.