De Tachtig Plagen (1882-1945)
Verdubbeling aantal inwonersMet de komst van de scheepswerf De Schelde in 1875 was er voor de huisvesting van de nieuwe werknemers grote behoefte aan woonruimte. In het begin ging het nog om een beperkt aantal gezinnen, meegekomen met initiatiefnemer Arie Smit uit Slikkerveer. Voor die eerste werknemers werden aan de noordzijde van de Walstraat direct dertien woningen gebouwd. Ook in de Prinsenstraat en Marinestraat werden enkele woningen gebouwd.
Al gauw konden meer werklieden op de scheepswerf aan werk geholpen worden. Omdat er geen initiatief van het gemeentebestuur kwam om het daardoor ontstane woningtekort op te lossen, legde de directie van De Schelde een voorstel op tafel voor de bouw van een aantal woningen in eigen beheer en voor eigen rekening.
Zo verrees in 1882 op het westelijk gedeelte van het Eiland, achter het voormalig arsenaal, een woonwijk met 84 woningen in de Evertsenstraat en de Bankertstraat. Het waren, voor die tijd, gerieflijke woningen met een zolderverdieping als slaapruimte. De Schelde kon nog steeds werklieden gebruiken en deze woningen zorgden ervoor dat velen de stap waagden om zich in Vlissingen te vestigen. De huur van de woning werd gemakshalve op het loon ingehouden.
Enkele jaren na de vestiging van de eerste bewoners werd de hele wijk aangesloten op het pas in gebruik genomen Vlissingse duinwaterleidingnet. Stromend drinkwater in huis was een luxe die nog in heel veel Vlissingse woningen ontbrak.
Al spoedig ontstond er een bloeiend verenigingsleven, waarvan de roeivereniging Luctor et Emergo het visitekaartje was. Het was lange tijd een hechte gemeenschap, die echter in de dertiger jaren verpauperde, waarschijnlijk mede onder invloed van de economische crisis.
De buurt werd door de Vlissingers De Tachtig Plagen genoemd, een wat treurige naam waarvan de oorsprong nooit is achterhaald.
De tijdens de oorlog aangerichte schade bleek zo groot, dat men besloot de wijk in zijn geheel te slopen. De Schelde nam het terrein daarna in gebruik als fabrieksterrein.
Literatuur
Ada van Hoof, Vlissingen bijzonder wonen, Vlissingen 1999.